Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Συγκέντρωση έξω από την ισραηλινή πρεσβεία την Παρασκευή 28/5 ώρα 7μ.μ

http://digitalship.shiptogaza.gr/




Ένα Καράβι Για Τη Γάζα | ShipToGaza.gr


Τα πλοία της πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα» κατευθύνονται στο σημείο συνάντησης με τα υπόλοιπα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας, πλέοντας στα ανατολικά της Μεσογείου. Το κράτος του Ισραήλ δηλώνει ανοιχτά ότι θα επιτεθεί στα πλοία. Εν όψει της συνάντησης των πλοίων με το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό καλούμε όλες και όλους σε συγκέντρωση έξω από την ισραηλινή πρεσβεία την Παρασκευή 28/5 ώρα 7μ.μ. προκειμένου να:

  • διατρανώσουμε την οργή μας ενάντια στις απειλές του ισραηλινού κράτους


  • εκφράσουμε τη συμπαράστασή και την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους που βρίσκονται στα πλοία


  • ενώσουμε τις φωνές μας μαζί με τους χιλιάδες πολίτες από όλον τον κόσμο ώστε τα πλοία να φτάσουν στον προορισμό τους και να σπάσουν την πολιορκία την Γάζας

Αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης που μάχεται για την ανεξαρτησία και ελευθερία του.
Να σπάσει τώρα η πολιορκία της Γάζας.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010



Να υπερβούμε τα ''νομιμα ορια ''της Αριστερας

της Νάντιας Βαλαβάνη
Δημοσιεύτηκε στο ΔΡΟΜΟ της Αριστεράς, 22.05.2010
Το Μάρτιο, πριν την επέμβαση του μηχανισμού στήριξης (δανειστών και ευρώ), ΤΑ ΝΕΑ έγραφαν σε άρθρο σύνταξης: «Η Αριστερά αντιτίθεται στους κυβερνητικούς χειρισμούς για την υπέρβαση της κρίσης, αλλά δεν προκάλεσε – πέραν του “νομίμου” - γεγονότα λόγω των οποίων θα μπορούσαν να δημιουργηθούν εντάσεις και εικόνες που θα έφερναν αρνητικά σχόλια, όταν θα μεταδίδονταν στο διεθνή χώρο.»
Η μεγαλύτερη πορεία της μεταπολίτευσης που ακολούθησε σηματοδότησε την έναρξη της μετα-μεταπολίτευσης. Δεν αναίρεσε ωστόσο την ουσία της παραπάνω διαπίστωσης: Αγωνιζόμενοι ενάντια σε έναν Αρμαγεδώνα που «κονταίνει» τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων, δεν υπερβήκαμε το «νόμιμο». Όλα ανεξαιρέτως τα τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Υπέρβαση του «νόμιμου» δε σημαίνει να βρεθούμε αντιμέτωποι με τζαμαρίες, αλλά:
Όλες οι δυνάμεις όλων ν΄ αφιερωθούν στη δημιουργία ενός μεγάλου μαζικού πολιτικού ενωτικού κινήματος. Εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου.
Μαζικότερου απ’ οτιδήποτε γνωρίσαμε. Γιατί και το μέγεθος της επίθεσης είναι πρωτόγνωρο.
Πολιτικού, γιατί και οι σοβαρότερες οικονομικές διεκδικήσεις δεν πολιτικοποιούνται από μόνες τους. Και σήμερα, με την επιβολή αλληλοδιαδεχόμενων «πακέτων μέτρων», δημιουργούνται συνθήκες που κάνουν αναγκαία την πάλη για ανατροπή της συνολικής πολιτικής που μετάτρεψε τη χώρα σε ιδιόμορφο προτεκτοράτο.
Χρειάζεται άρα ν΄ αποκτήσουμε πρόγραμμα με συνολικότερους άμεσους στόχους πάλης, που σήμερα δε διαθέτουμε.
Και στόχους πάλης, που δε θα είναι μόνο ΟΧΙ. Ενώ η πραγματική κι όχι φαντασιακή, διεθνιστική διάσταση μιας ριζοσπαστικής αριστερής πολιτικής, γίνεται κρίσιμη.
Ενωτικό κίνημα έστω και στη δράση, παρά τις διαφορές που (θα συνεχίσουν να) μας χωρίζουν, όσον αφορά την πολιτική αριστερά. Ας κοιτάξουν όλοι τις διαθέσεις του κόσμου τους. Στο ΣΥΡΙΖΑ, ας κοιταχτούμε με λίγη σοβαρότητα μεταξύ μας.
Ενωτικό όμως πριν απ’ όλα σημαίνει: Αντί ν΄ ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας για το εξεγερσιακότερο λεξιλόγιο, να μιλήσουμε σε γλώσσα κατανοητή για την αναγκαιότητα και τις δυνατότητες της συλλογικής, συγκροτημένης αντίστασης σε ανθρώπους που δεν έχουν μάθει ν΄ αντιστέκονται και ν΄ αγωνίζονται, που δεν πιστεύουν σε λύσεις συλλογικές.
Ένας επιφανειακός αντικαπιταλισμός να μην οδηγήσει σε αδιέξοδες εκρήξεις ούτε σε εκδοχές εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεώρησης. Ο προσανατολισμός σε μια πολιτιστική επανάσταση αναδείχνεται και γι΄ αυτό ως αναντίρρητη αναγκαιότητα.
Ό,τι κουρελιασμένες συλλογικότητες έχουν επιβιώσει από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα και ότι νέο γεννιέται σήμερα είναι αναντικατάστατα.
Νέοι μαζικοί θεσμοί αλληλεγγύης, μέσα κι έξω απ’ αυτά, να φροντίσουν ένα κόσμο που σε λίγο θα τρώει απ’ τα σκουπίδια.
Θα καταφέρουμε σήμερα να υπερβούμε το «νόμιμο», δικό μας αλλά και των άλλων τμημάτων της Αριστεράς; Ή θα μείνουμε θεατές στο ερείπωμα της ζωής, με προοπτική γενεών, της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων;

Σάββατο 22 Μαΐου 2010


ΕΠΟΧΕΣ & ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΧΟΥΝΤΑΣ


Επιστολή - Καταγγελία



Χτές το βράδυ, (Πέμπτη 20-05-2010) αρκετή ώρα μετά τη δύση του ηλίου, ήρθε στην κατοικία μας ισχυρή αστυνομική δύναμη. Επικεφαλής ήταν ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Βουκολιών, ο οποίος συνοδεία πολλών τζιπ με ΤΑΕ και πλήθους πάνοπλων αστυνομικών εισέβαλε στην αυλή και στο σπίτι μας, χωρίς κάποιο νομικό έγγραφο ή ένταλμα εισαγγελέα που να δικαιολογεί την ενέργεια του αυτή.

Ο επικεφαλής διοικητής λοιπόν, μιλώντας ευθαρσώς και αρπάζοντας βίαια το κινητό τηλέφωνο από τα χέρια της μητέρας μου, απαιτούσε φωνάζοντας με την οπλισμένη ακολουθία του να πάμε στο τμήμα εγώ και ο αδερφός μου για να μας ανακρίνει, χωρίς να μας εξηγεί το λόγο.

Στην ερώτηση μου αν έχουνε κάποιο νομικό έγγραφο να μου παραδώσουν, που να με καλεί νόμιμα να καταθέσω, για να μπορέσω να τους ακολουθήσω, απαντά ''όχι'' και με αυταρχικό ύφος δηλώνει πολλές φορές και ο διοικητής και αστυνομικός που τον συνοδεύει, ότι αν δεν τους ακολουθήσουμε θα μας πάνε μέσα με τη βία.

Όταν τους είπα κατηγορηματικά ότι χωρίς τη νόμιμη διαδικασία, χωρίς παρουσία ή ένταλμα εισαγγελέα δέν μπορούν να εισέρχονται σε οικεία πολίτη, να καταργούν το άσυλο του σπιτιού και να τον παίρνουν βίαια για ανάκριση και ότι διαφυλάσσοντας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα μου, έχω δικαίωμα και καθήκον να αρνηθώ μια τέτοια αδικαιολόγητη προσαγωγή εμένα και του αδερφού μου, συνέβη το εξής ανατριχιαστικό.

Ο αστυνομικός που συνοδεύει το διοικητή, απειλώντας με , “θα δεις τι θα σου κάνουμε'' με σπρώχνει χτυπώντας με δυνατά στο στήθος. Όταν διαμαρτυρήθηκα για την κατάχρηση εξουσίας και την άσκηση βίας πάνω μου, φωνάζει προκλητικά τους δεκάδες αστυνομικούς των ΤΑΕ λέγοντας “αντιστάθηκε, βάλτε του χειροπέδες , τώρα θα σε δέσουμε με τις χειροπέδες και θα έρθεις μέσα με τη βία γιατί αντιστάθηκες". Την ίδια στιγμή μου κάνουν επίθεση και με χτυπάνε μαζί με το διοικητή, προκειμένου να με ακινητοποιήσουν και να μου περάσουν χειροπέδες.

Την ώρα που με χτυπάνε είναι παρόντες το ανήλικο αδερφάκι μου Αλέξανδρος Παναγιωτάκης ηλικίας 8 ετών, η αδερφή μου Κυριακή Παναγιωτάκη μαθήτρια τρίτης Λυκείου, ένας οικογενειακός φίλος με σοβαρό πρόβλημα υγείας, η μητέρα μου, ο ανάπηρος κατά 80% συνταξιούχος πατέρας μου και ο φοιτητής αδερφός μου Σπύρος Παναγιωτάκης. Δηλώνοντας τους ότι θα καταθέσω μήνυση εναντίον τους καταφέρνω να τους ξεφύγω και έπειτα από τη δήλωση μου αυτή, μας λένε ότι θα έρθουν με χαρτί σε ένα τέταρτο ή στις 4 τα μεσάνυχτα να μας πάνε μέσα.

Σαν μέλη της πρωτοβουλίας κατοίκων Παλαιών Ρουμάτων για την διάσωση του Αποπηγαδιού και εγώ και ο αδερφός μου Σπύρος Παναγιωτάκης, εκτός από τους “υπαλλήλους” και τις πολλαπλές μηνύσεις της Αιολικής Μουσούρων ΑΕ., έχουμε επανειλημμένα υποστεί σωματική και ψυχολογική βία από τις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής. Θα πρέπει να μάθουν λοιπόν οι παραπάνω, ότι εμείς τον έντιμο αγώνα μας για τη διάσωση του Αποπηγαδιού θα τον συνεχίσουμε, παρά τις φασιστικές ταχτικές ορισμένων ένστολων και μη.

Όσο για το διοικητή του τμήματος Βουκολιών και τον αστυνομικό που βιαιοπράγησαν εναντίον μου μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, αρμόδια είναι στο εξής τα ελληνικά δικαστήρια. Οι ενέργειες τους αντιβαίνουν εκτός των άλλων, στον άγραφο νόμο, στη λογική και στις παραδόσεις του τόπου μας. Κλείνοντας έχω να πω ότι το ανήλικο αδερφάκι μου υπέστη ισχυρό σοκ έκλαιγε και δε μπορεί να μιλήσει από τότε που είδε να χτυπάνε την οικογένεια του ενώ η αδερφή μου δεν μπόρεσε να δώσει την άλλη μέρα πανελλήνιες εξετάσεις καθώς δεν έκλεισε μάτι, έπειτα από όλη αυτή τη βία που ασκήθηκε στο σπίτι μας.

Τα σπίτια των πολιτών όλου του κόσμου πρέπει να φυλάσσονται σαν χώροι ιεροί, από την εξουσία αυτών που δεν θέλω να χαρακτηρίσω.



Λευτέρης Παναγιωτάκης

Χημικός - Οινολόγος ΕΚΠΑ

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Με ποιο δικαίωμα, κ. Διαμαντοπούλου;...
Από το PRESS-GR
Από την Κυριακή Κεχίδου
Με ποιό δικαίωμα κ. Διαμαντοπούλου μου καταστρέφεις τη ζωή;‏
Πήρα πτυχίο πριν 19 χρόνια.Είμαι επιτυχούσα ΑΣΕΠ 5 φορές. Με τα μόρια των δύο τελευταίων κλήθηκα ως ωρομίσθια στην ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ μία ημέρα απόσταση μακριά απ το σπίτι μου. Έφυγα αφήνοντας πίσω μου...

κατάκοιτη μητέρα στην φροντίδα του άνεργου αδερφού μου και όντας νιόπαντρη.
Έφυγα για να μαζέψω μόρια από τα δισπρόσητα, προκειμένου να εργαστώ κάποια στιγμή αναπληρώτρια.
Στον κλάδο μου καλούνταν ως τώρα περί τους 100 αναπληρωτές. Και έρχεσαι εσύ κ. Διαμαντοπούλου και μου κάνεις τα 16 μόρια από τα δύο αυτά χρόνια μου στην άγονη γραμμή ούτε 1 μόριο και δίνεις 1 μόριο στην γνώση Η/Υ. ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΙΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΙΧΕΣ ΜΕ 35Ο Ε ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΡΓΟΥΣΑΝ. Πού θα βρεις να στείλεις κορόιδα απο Σεπτέμβρη στα ξερονήσια και στα δυσπρόσιτα της ηπειρωτικής Ελλάδας, όταν δεν δίνεις μόρια και χρήματα;
ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΚΥΡΩΣΕΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ

και μετα τους φταίνε τα blogs και η ανωνυμία τους

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Γράμμα στην Υπουργό Παιδείας ........ από ένα Μαθητή

"Κι εγώ μαθητής είμαι αλλά έχω την ατυχία να μην έχω μάνα υπουργό. Η δική μου μητέρα είναι μια απ' αυτούς που λες πως δε σε νοιάζουν γιατί εσύ νοιάζεσαι μόνο για μας τους μαθητές. Είμαι γιος αναπληρώτριας κι επειδή μάλλον τα έχεις μπλεγμένα λίγο ...
και δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό θα σου πω εγώ που το ξέρω από πρώτο χέρι. Να σου πω πρώτα για τη λέξη ασέπ... Λοιπόν για μένα η λέξη αυτή σημαίνει να μαγειρεύω μόνος , να τρώω μόνος, να πλένω τα ρούχα μου και της μαμάς μου,να μετακομίζω στο σπίτι της γιαγιάς σε έκτακτες ανάγκες.. Έγινε αυτό κάμποσες φορές. Έπειτα άρχισαν τα ταξίδια.. .Δε θα σου πω τι σημαίνει σ' άλλο σχολείο να κάνω αγιασμό κι από άλλο να παίρνω απολυτήριο της τάξης, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην αρχή επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω και τη λέξη "οικονομία" που κάνει μόνη της η μάνα μου για να μη μου στερήσει εμένα τίποτα. Αλλά εγώ κάνω τη δική μου οικονομία και δεν της λέω πως τα τζιν μου κόντιναν και τα παπούτσια μου θέλουν τσαγκάρη.
Τα καλοκαίρια δε μ' αρέσουν. Η μάνα μου ιδρώνει και ξεϊδρώνει μπροστά στον υπολογιστή να κατεβάζει πίνακες και να μετράει ποσοστά. Αλλά φέτος το μεγάλο πανηγύρι άρχισε από πιο νωρίς. Η μάνα μου φέτος μου υποσχόταν πως πολλά θ' αλλάξουν γιατί διορίζεται επιτέλους. Αλλά το τροπάρι άρχισε ν' αλλάζει από νωρίς. 13 Απρίλη ημέρα Τρίτη ήταν το αποκορύφωμα. Δεν την ξεχνώ αυτή τη μέρα. Από τότε έγινα εγώ ο μεγάλος κι αυτή η μικρή. Πολλές φορές έχω ζηλέψει τα παιδιά που την είχαν δασκάλα, πάντα της το φυλούσα που έβαζε τη δουλειά πάνω από μένα. Αλλά τώρα πια μόνον την πονάω και φοβάμαι και για τους δυό μας. Οι συμμαθητές μου περιμένουν το καλοκαίρι πως και πως. Εγώ τρέμω πως θα 'ναι το χειρότερο απ' όλα. Δε με νοιάζει που δε θα πάω διακοπές, έχω συνηθίσει. Δε με νοιάζει για πράγματα, ρούχα κι ανέσεις που δεν έχω. Το φόβο στο βλέμμα της δεν αντέχω άλλο. Εσείς βάζετε πρώτα εμένα από τη μαμά μου, έτσι λέτε στην τηλεόραση. Η μάνα μου γιατί λέει πως μας αφανίζετε και τους δυο?
Αυτά...
Σας καλημερίζω"


Ένας μαθητής α' λυκείου
http://www.oromisthioi.gr/

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων
PDF Εκτύπωση E-mail

Όλοι αύριο στις 11πμ στην απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο
να μην ζήσουμε στον κόσμο του φόβου και του Δ.Ν.Τ. PDF Εκτύπωση E-mail
Τετάρτη, 19 Μάιος 2010 11:09
Συνάδελφοι,

Γνωρίζετε την κατάσταση στην εταιρία πολύ καλύτερα από εμάς γιατί τη βιώνετε καθημερινά. Στην εντατική δουλειά, την πίεση για τα νούμερα, την καθημερινή αντιμετώπιση των πελατών με το κόστος που αυτή έχει για κάθε εργαζόμενο, έρχεται να προστεθεί ο φόβος. Ο φόβος της απόλυσης, ο φόβος για το πώς θα αντιμετωπιστεί η συμμετοχή σε μια απεργία, ο φόβος μήπως κάποιος μπει στο στόχαστρο και υποστεί τις συνέπειες.

Μήπως αυτό δεν ισχύει γενικότερα; Μήπως γενικότερα δεν θέλουν να επιβάλλουν το φόβο και την ενοχή σε όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία; Να φοβάσαι να μιλήσεις, να φοβάσαι να διαμαρτυρηθείς. Να νιώθεις ότι εσύ φταις. Φταις που δε βγάζει περισσότερα κέρδη η εταιρία, φταις που καταρρέει η χώρα, φταις που δεν πεθαίνεις στα 65 και θες σύνταξη, φταις που υπάρχεις. Να νιώθεις ότι σου κάνουν χάρη που σου δίνουν μια δουλειά, ότι σου κάνουν χάρη που σου δίνουν ένα μισθό που συνήθως μοιάζει με χαρτζιλίκι. Ότι και το κράτος σου κάνει χάρη αν σου προσφέρει μια κοινωνική υπηρεσία χείριστης ποιότητας, ότι μια δημόσια υπηρεσία σου κάνει χάρη αν σου δώσει ακόμα κι ένα χαρτί που δικαιούσαι.

Ε, λοιπόν, πρέπει να σπάσουμε το φόβο και τη μαζική ενοχή που θέλουν να μας επιβάλλουν. Να μπορούμε να μιλάμε με το συνάδελφό μας, να μιλάμε με τον διπλανό μας, να μπορούμε να ζητήσουμε αυτά που δικαιούμαστε, να διαμαρτυρηθούμε για την αδικία, να απεργήσουμε, να μπορούμε να οργανωθούμε σε επιτροπές αλληλεγγύης, σε σωματεία, σε οτιδήποτε που βοηθάει το διπλανό μας και τον εαυτό μας. Ανεξάρτητα από τι πιστεύει γενικότερα, τι και αν ψήφισε ή ψηφίζει ο καθένας. Για να μην ζήσουμε στον κόσμο της μιζέριας και του φόβου, να μην ζήσουμε στον κόσμο του Δ.Ν.Τ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω του τόπου συντονισμού www.dikaioma.gr και του mail info@dikaioma.gr

Σάββατο 15 Μαΐου 2010



Ελληνικό... μια σπίθα στη φωτιά που ανάβει




ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΪΟΥ, ΣΤΙΣ 11.00 π.μ.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ
ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ.

Ο "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ" ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΚΟΡΤΖΙΔΗ


Παρά τις αντιδράσεις Κατοίκων σε όλη την Ελλάδα , τα δημοψηφίσματα στους Δήμους που δείχνουν την εναντίωση των Πολιτών απέναντι σε αυτά που τους ετοιμάζουν , η Κυβέρνηση πιστή στις υποσχέσεις που έχει δώσει στην Τρόικα κατέθεσε χθές 14 -5-2010 στη Βουλή το σχέδιο νόμου "Καλλικράτης"

Κατεβάστε ολόκληρο το κείμενο του σχεδίου νόμου πατώντας εδω KALLIKRATIS_TELIKO
Καλούμε όλες τις δημοτικές παρατάξεις τις παρατάξεις των εργαζομένων και τους εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση σε κοινή δράση ενάντια στον "Καλλικράτη"

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ" ΕΙΝΑΙ ΤΟ Δ.Ν.Τ. ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ
http://www.elliniko.gr/index.php

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Σχολείο με το πηλήκιο του ΔΝΤ


Η Άννα Διαμαντοπούλου μπορεί επάξια να διεκδικήσει τον τίτλο της πρέσβειρας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την εκπαίδευση. Μπορεί στην ορολογία να είναι πιο... εγκρατής, αλλά το νομοσχέδιο που έφερε στη Βουλή και έκανε νόμο θέτει τις βάσεις για να λάβει σάρκα και οστά και στην Ελλάδα το νεοφιλελεύθερο εκπαιδευτικό μοντέλο.

Η επόμενη ημέρα στην εκπαίδευση μετά το νομοσχέδιο και τις δραστικές περικοπές δαπανών και μισθών.

Πριν ακόμα την είσοδο του ΔΝΤ στη χώρα μας, η υπουργός Παιδείας είχε αρχίσει να προετοιμάζει τη μετάβαση στο νέο καθεστώς. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα και ΟΟΣΑ χρόνια τώρα έχουν επισημάνει ότι η δημόσια χρηματοδότηση της παιδείας είναι μη βιώσιμη. Το 2001, η Παγκόσμια Τράπεζα, το δεξί χέρι του ΔΝΤ, προειδοποιεί ότι "η παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε όλο τον πληθυσμό δεν είναι δυνατόν να συντηρηθεί οικονομικά". "Η οικονομική βιωσιμότητα απαιτεί από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τις δημόσιες υπηρεσίες από δωρεάν σε υπηρεσίες επί πληρωμή".

Η επέμβαση του ΔΝΤ επιταχύνει στη χώρα μας την επίσημη μετάβαση από το μοντέλο της δωρεάν εκπαίδευσης στο μοντέλο της εκπαίδευσης επί πληρωμή. Μα θα πείτε: Για ποια δωρεάν εκπαίδευση μιλάμε όταν τομείς ολόκληροι, όπως η εκμάθηση ξένων γλωσσών, έχουν παραχωρηθεί εδώ και δεκαετίες στον ιδιωτικό τομέα; Πόσα θα δώσουμε ακόμα; Τι θα λέγατε για το πετρέλαιο, τα αναλώσιμα, το φως και το τηλέφωνο, τι θα λέγατε να συντηρείτε εσείς το σχολείο, τι θα λέγατε για τα βιβλία, τα χαρτιά, ενδεχομένως τα εξέταστρα στις πανελλαδικές; Υπάρχουν πολλά που έχετε γλυτώσει και που ετοιμάζονται να σας φορτωθούν στις τσέπες.

O χρήστης να επιβαρύνεται...

Σε μια έκθεση για την κατάσταση της εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο, που φέρει τον τίτλο "Παιδεία δωρεάν ή επί πληρωμή", αναγνωρίζονται 24 είδη ιδιωτικών δαπανών μόνο για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (Katarina Tomasevski - Free or Fee: 2006 Global Report). Οπότε έχουμε μέλλον... Η Παγκόσμια Τράπεζα τα λέει "επιβάρυνση χρηστών", επίσημη ή ανεπίσημη. Το νομοσχέδιο που πέρασε η κ. Διαμαντοπούλου αποφεύγει αυτές τις ακραίες εκφράσεις, αλλά προς τα 'κεί πάει το πράγμα μέσω της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Τα σχολεία περνούν στους δήμους κι από εκεί είτε στους γονείς (ανάλογα με το πορτοφόλι τους) είτε στους χορηγούς. Η ευθύνη, από δημόσια, ιδιωτικοποιείται...

Πίσω από τον δήμαρχο, λέει ο Λεωνίδας Νίκας, δάσκαλος σε σχολείο του Πειραιά, κρύβεται καλά ο χορηγός, είτε αυτός λέγεται "Διυλιστήρια Ασπροπύργου" που για την αφόρητη ατμόσφαιρα που σκορπίζουν στις γύρω αυλές των σχολείων δίνουν δωρεάν μερικές χιλιάδες λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης που εκπίπτει και από την εφορία, είτε "Goody's" που θέλουν δήθεν να εκπαιδεύσουν "μικρούς μάγειρες" και μάλιστα ... "υγιεινής διατροφής". Διότι όσο η ευθύνη της λειτουργίας, άρα και της χρηματοδότησης, θα αποκεντρώνεται και θα περνάει στα όρια του σχολείου, αυτό, ανταγωνιζόμενο τα άλλα σχολεία και προσπαθώντας να πιάσει τους "στόχους", θα αναζητά ποικιλώνυμους χορηγούς για να επιβιώσει και να μη "βυθιστεί" αύτανδρο.

Μαχαίρι στις εκπαιδευτικές δαπάνες

Η αυτοχρηματοδότηση του σχολείου είναι η μία πλευρά του νέου μοντέλου που πέρα από το νόμο επιβάλλεται de facto από τις δραστικές περικοπές των κρατικών δαπανών. Η εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη στενάζει από τις περικοπές και οι εκπαιδευτικοί από τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις. Ειδικά στις χώρες επέμβασης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία, Λετονία, Εσθονία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Σερβία) η κατάσταση είναι εκρηκτική. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσαν τα εκπαιδευτικά συνδικάτα στη Διεθνή της Εκπαίδευσης, τα σχολεία και οι μισθοί των δασκάλων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των περικοπών. Οι μειώσεις φτάνουν μέχρι και 20%. Από την πολιτική των περικοπών δεν ξέφυγε ούτε η Ρουμανία, όπου ο μέσος μισθός ενός εκπαιδευτικού δεν ξεπερνά τα 485 δολάρια.

Το ΔΝΤ έβαλε και εκεί το κερασάκι στην τούρτα. Το ξήλωμα είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα, με την υιοθέτηση του νεοφιλεύθερου μοντέλου εκπαίδευσης. Ο ΟΟΣΑ περιγράφει τα βασικά του στοιχεία επιθεωρώντας την κατάσταση στην Πολωνία: “Μείωση των μισθών των δασκάλων, άμεση εμπλοκή των γονιών στην κάλυψη των εξόδων των σχολείων, κατάργηση των υποτροφιών, θεαματική επέκταση προγραμμάτων σπουδών με δίδακτρα στην ανώτατη εκπαίδευση, διαδεδομένη πρακτική μεταξύ των δασκάλων να αναζητούν δεύτερη δουλειά ή εναλλακτικές πηγές εισοδήματος, ραγδαία αύξηση μορφών εκπαίδευσης βασισμένων στην αγορά, σχεδόν απόλυτη αδιαφορία για τη συντήρηση και επισκευή των εκπαιδευτικών υποδομών”.

Εφιάλτης η σχολική διαρροή

Όλα αυτά τα θετικά για τον ΟΟΣΑ, να πώς τα σχολιάζει η UNISEF: “Σε όλη την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, υπηρεσίες που κάποτε παρέχονταν δωρεάν ή απαιτούσαν ελάχιστα δίδακτρα, τώρα προσφέρονται σε τιμές αγοράς. Υπό το βάρος των περικοπών των εκπαιδευτικών προϋπολογισμών, τα σχολεία ενθαρρύνονται να δημιουργήσουν τα δικά τους ταμεία αρωγής και να εισάγουν δίδακτρα για 'έξτρα υπηρεσίες'. Παιδιά από φτωχά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερα προβλήματα να παραμείνουν στο σχολείο”.

Ο πιο καλός ο μαθητής...

Στην Ελλάδα ακολουθούν το ίδιο σχέδιο ή και πιο επιθετικό. Οι εκπαιδευτικοί χάνουν δυό μισθούς από τις περικοπές και έναν από την αύξηση ΦΠΑ κ.ά. Η κ. Διαμαντοπούλου έσπευσε να θέσει “ταβάνι” απασχολούμενων εκπαιδευτικών πριν της το ζητήσουν επισήμως. Εμμέσως πλην σαφώς, έθεσε την κόκκινη γραμμή στους 150.000 εκπαιδευτικούς. Οι μειώσεις προσωπικού αρχίζουν από την επόμενη σχολική χρονιά. Το στοίχημα της υπουργού, λέει η καθηγήτρια και μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ Ελένη Ζωγραφάκη, είναι να δουλέψουν τα σχολεία με 17.000 λιγότερους εκπαιδευτικούς. Η συνταγή είναι έτοιμη: συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων, συμπληρώσεις υποχρεωτικού ωραρίου σε 3-4 σχολεία (που μπορεί να απέχουν και 40 χιλιόμετρα, χωρίς οδοιπορικά), υποχρεωτικές υπερωρίες μέχρι 5 ώρες, καθυστέρηση έναρξης και ενδεχομένως και ματαίωση της ενισχυτικής και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, περικοπές στα πολιτιστικά και περιβαλλοντικά προγράμματα.

Αυτό το σχολείο πρέπει να το πιστέψουμε ως το νέο σχολείο που πρώτα έχει το μαθητή. Γελάει πικραμένα το γράμμα που μας έστειλε μια μαθήτρια της Γ' Λυκείου από την Κατερίνη, η Μαρία-Χαρά Καρυπίδου. Το βαρύ και ληθαργικό σχολείο που κουράζει, που κοιμίζει, που αγχώνει παραμένει ως έχει, μας γράφει. Το σχολείο με τους γκριζομπέζ τοίχους του, τα εξαιρετικά εξοπλισμένα και ανύπαρκτα εργαστήριά του, τα τριαντάρια τμήματά του, τις ελλιπείς ή και αόρατες βιβλιοθήκες του και το σχολείο που θεωρεί την τέχνη ως κάτι όχι δευτερεύον ή τριτεύον, αλλά ως κάτι το “τεταρτεύον” ή και “πεμπτεύον” μένει ανέγγιχτο, θαρρείς και όλοι το φοβούνται..."

Οι αναλώσιμοι...

Γελάει με θυμό και ο Στάθης Κατσούλας, ωρομίσθιος εκπαιδευτικός που βρίσκεται με το πόδι στο γύψο μετά... τη συνάντηση που είχε στο ραδιομέγαρο της δημόσιας τηλεόρασης με άνδρες των ΜΑΤ. Ο Στάθης Κατσούλας ήταν από εκείνους που την προηγούμενη Δευτέρα θέλησαν να ακουστεί η αλήθεια για το νομοσχέδιο της κ. Διαμαντοπούλου. “Να πούμε ότι με το νέο σύστημα διορισμού τα πτυχία καταργούνται, η προϋπηρεσία που την μαζέψαμε ώρα την ώρα απαξιώνεται, η ωρομισθία αναβαθμίζεται, οι μόνιμοι διορισμοί εκμηδενίζονται. Να πούμε ότι για να πάρουμε το ανώτατο σύνολο μορίων προϋπηρεσίας πρέπει να δουλέψουμε 42 χρόνια ως ωρομίσθιοι. Να πούμε ότι 18 μήνες πραγματικής δουλειάς στα σχολεία, που πληρώνεται πάντα με καθυστέρηση, ισούται με τη γνώση μιας ξένης γλώσσας και την κατοχή ecdl. Να πούμε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αναλώσιμοι. Να πούμε όχι μόνο για την εξεταστική οδύσσεια που περιμένει κι εμάς, και άλλους μέχρι κάποτε να διοριστούμε αλλά και για το μετά... Για την εισαγωγή της αξιολόγησης ως μέσο απόλυσης των εκπαιδευτικών, σε πρώτη φάση των νεοδιοριζόμενων”.

Το νέο σχολείο απαιτεί έναν εκπαιδευτικό υποταγμένο. Το πρώτο βήμα γίνεται με το θεσμό του δόκιμου εκπαιδευτικού που αν δεν κριθεί κατάλληλος, δεν μετατάσσεται απαραιτήτως. Μπορεί και να απολυθεί. Η απαρχή της άρσης της μονιμότητας, λέει η Ελένη Ζωγραφάκη. Η εκπαίδευση με μια σειρά ρυθμίσεις μετατρέπεται σε ένα απέραντο πεδίο διαρκούς επιτήρησης και ιεραρχικού ελέγχου με πρόσχημα την “αξιολόγηση” και την “αξιοκρατία”.


Στεφανάκου Π. απο την Αυγή


Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Καλά εσύ, θεία Ελλη, έφυγες νωρίς

Με την εξαίρεση κάποιων μικρολεπτομερειών, η ιστορία της θείας μου της Ελλης είναι η τυπική ιστορία μιας υπερήλικης συνταξιούχου που έζησε τις προηγούμενες ταραγμένες δεκαετίες στην Ελλάδα. Μια από τις μικρολεπτομέρειες αυτές είναι ότι τον Αύγουστο του 1944 ο άντρας της συνελήφθη στο μπλόκο του Βύρωνα μετά από από υπόδειξη ενός κουκουλοφόρου Ελληνα «Γερμανοτσολιά» και εκτελέστηκε επί τόπου μαζί με άλλους 10 συντρόφους του της Εθνικής Αντίστασης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Σίγουρα κάποιος θείος της κυρίας Μέρκελ θα κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, αλλά δεν έχω κανένα στοιχείο ότι περνούσε εκείνες τις μέρες από τον Βύρωνα.

Πρόκειται για λεπτομέρεια όχι μόνο γιατί εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έζησαν εκείνη την εποχή παράμοια δράματα, αλλά γιατί η ίδια η θεία Ελλη, που είδε εν τω μεταξύ τον αδελφό της να καταδικάζεται σε θάνατο στον εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να ξεπεράσει το παρελθόν και να συγκεντρωθεί, αργότερα, στην ανατροφή των 2 παιδιών της. Εργάστηκε τίμια για δεκαετίες, πλήρωνε κανονικά τις ασφαλιστικές της εισφορές και στο τέλος βρέθηκε με μια μικρή σύνταξη.

Οσο εθνικό νόμισμα ήταν η δραχμή άξιζαν κάτι λίγο τα λεφτά. Υστερα έχασαν την αξία τους καθώς αυτοί που έβαλαν θριαμβευτικά την χώρα στο ευρώ δεν φρόντισαν συγχρόνως να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην μετατραπεί σε μια από τις ακριβότερες στην Ευρώπη, μια μπανανία στα χέρια των καρτέλ και 5-6 αδηφάγων οικογενειών και ΜΜΕ. Ετσι κάπως η θεία βρέθηκε με 500 ευρώ σύνταξη τον μήνα.

Είτε επί δραχμής είτε επί ευρώ, η θεία εκτέλεσε βέβαια πιστά τα καθήκοντα ενός κράτους πρόνοιας που στην Ελλάδα σπαταλήθηκε στα σκυλάδικα και στο περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα» του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, που ενδιαφερόταν μόνο να κερδίζει τις εκλογές ,να είναι αρεστός στο λαό και στο τέλος να αποφύγει το ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά: ήταν εκείνη που, όταν γεννήθηκαν τα εγγόνια της, έπαιξε τον ρόλο του παιδικού σταθμού και του κοινωνικού λειτουργού, ειδικότητες που αφθονούν στις χώρες οι οποίες σέβονται τους πολίτες τους και δεν σπαταλούν ένα μεγάλο μέρος του πλούτου τους σε εξοπλισμούς και μίζες στους εμπόρους όπλων.

Την άνοιξη του 2009 η θεία αρρώστησε και εισήχθη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου δεν υπήρχαν ούτε μαξιλάρια ούτε θερμόμετρα. Εγώ ο ίδιος αγορασα ένα από το απέναντι Φαρμακείο για να παρακολουθούμε την θερμοκρασία της. Ούτε λόγος φυσικά για μεταφορά σε ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου τα καθημερινά νοσήλεια κοστίζουν συχνά το διπλάσιο απ ότι η σύνταξη των 500 ευρώ.

Αμφιβάλλω πολύ αν στους εκπροσώπους της Ευρωπαικής Ενωσης και του ΔΝΤ που ζητούσαν περικοπές στις συντάξεις και τις δημόσιες δαπάνες τέθηκε το θέμα της πλήρους κατάρρευσης του Συστήματος Υγείας από τους πειθήνιους διαπραγματευτές μιας κυβέρνησης η οποία , 7 μήνες μετά τις εκλογές, δεν έχει αλλάξει τις διεφθαρμένες διοικήσεις των Νοσοκομείων και γενικώς κωφεύει στο παλλαικό αίτημα της τιμωρίας των υπευθύνων μιας χωρίς προηγούμενο λεηλασίας.

Παρ ότι οι γιατροί δεν της έδιναν παρά μερικές μέρες, η θεία κατάφερε να βγει νικήτρια από το Νοσοκομείο. Ανήκε σε αυτή την σκληραγωγημενη γενιά του Γλέζου και του Σάντα που κατέβασαν την σημαία από την Ακρόπολη, που αρνείται πεισματικά να πεθάνει. Μια γενιά που σήμερα αισθάνεται ταπεινωμένη και οργισμένη με αυτούς οι οποίοι, παρ ότι είχαν την ευκαιρία, μετέτρεψαν ξανά την πατρίδα τους σε υποχείριο των Γερμανών. Μια γενιά την οποία, περικόπτοντας την 13η και 14η σύνταξη με το τρίτο πακέτο μέτρων της Κυριακής, κυβέρνηση και διεθνής τρόικα εξοντώνουν υλικά και ψυχολογικά.

Γιατί με την περιβόητη συμφωνία μπορεί να σώθηκαν οι πιστωτές της χώρας απο την σίγουρη χρεωκοπία, αλλά κόπηκαν τα λίγα επιπλέον ευρώ με τα οποία οι περισσότεροι Ελληνες χαμηλοσυνταξιούχοι κλείνουν τις τρύπες της χρονιάς, φτιάχνουν τα δόντια τους ή επιτελούν ένα ακόμη έργο κοινωνικής πρόνοιας: χαρτζιλικώνουν τα εγγόνια τους, της γενιάς των 700-και από προχθές 500- ευρώ, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Ξέρω ότι αυτή η στάση πληρωμών προς τα εγγόνια θα στεναχωρούσε πολύ την αγαπημένη μου θεία που ευτυχώς δεν πρόλαβε να την ζήσει. Εφυγε πιο νωρίς.

http://revma.wordpress.com/revma/

Οι ληστές με τα μαύρα και οι ληστές με τα άσπρα

δημοσιευμένο από τον : kaisaris

Ένας από τους “ληστές με τα μαύρα”, ο 34χρονος Συμεών Σεϊσίδης, είναι στα χέρια της Αστυνομίας. Όντας και επικηρυγμένος μάλιστα έναντι 600.000 ευρώ. Κάποιοι δηλαδή θα βγάλουν και χοντρό μεροκάματο. Οι “ληστές με τα άσπρα” είναι ανενόχλητοι. Κανείς δεν έχει συλληφθεί και κανείς δεν έχει επικηρυχθεί.

ΣΥΣΣΩΜΟΣ ο πολιτικός κόσμος καταδίκασε τα τραγικά γεγονότα, με τον θάνατο τριών νέων ανθρώπων στον εμπρησμό του κτηρίου της “Μαρφιν”. Λες και υπάρχει κανείς που να υπερασπίζεται τέτοιες ενέργειες και πρακτικές ή να συμφωνεί μ αυτές. Τέθηκε και πάλι λοιπόν από τα χείλια των αρχηγών των Κομμάτων το θέμα της “κοινωνικής γαλήνης”, της “κοινωνικής συνοχής”, με την απαραίτητη επισήμανση, ότι στη “Δημοκρατία δεν υπάρχει χώρος για βία”. Οk. Από τη μία λοιπόν, έχουμε τη Δημοκρατία, τη νομιμότητα κι από την άλλη τους αντιεξουσιαστές, τους αναρχικούς και τους τρομοκράτες.

Όταν κόβεις τα όνειρα της νεολαίας δεν είναι βία; Όταν κατεβάζεις με το πρόσφατο Νομοσχέδιο-Λοβέρδου, τον βασικό μισθό στους νεοπροσλαμβανομένους στα 520 ευρώ, δεν είναι βία; Όταν κόβεις μισθούς και δώρα δεν είναι βία; Όταν μειώνεις το εισόδημα των συνταξιούχων δεν είναι βία; Η βία δεν ασκείται μόνο με μολότοφ.

Ασκείται πολύ περισσότερο και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την τάξη τη νομιμότητα και την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Για να μετρήσουμε σε τελική ανάλυση, ποιοι ασκούν σε καθημερινή βάση τρομοκρατία; Οι αντιεξουσιαστές, ή, η εξουσία;

Τα πρόσφατα μέτρα και η ουσιαστική πτώχευση του λαού, για τις δεκαετίες που έρχονται δεν ήρθαν από τον ουρανό σαν τις δέκα πληγές του Φαραώ. Είναι αποτέλεσμα της κλοπής των ληστών με τα άσπρα. Πρωθυπουργών, Υπουργών, Βουλευτών, που είτε έκλεψαν είτε κατασπατάλησαν το Δημόσιο χρήμα. Και των συνεργατών τους, μεγαλοεπιχειρηματιών που έκαναν τις μοιρασιές. Έχοντας όλοι τους καθολική ασυλία. Χωρίς να έχουν επικηρυχθεί όπως ο Σεϊσίδης. Χωρίς να διατρέχουν κανένα κίνδυνο να κλειστούν φυλακή!

Έχουν φροντίσει γι αυτούς η Δημοκρατία και η Νομιμότητα. Κι αν κάποιοι κάθισαν στο σκαμνί, όπως για το Χρηματιστήριο, η αδέσμευτη δικαιοσύνη τους αθώωσε. Ψεύτικα είναι τα δάκρυα τους για τους τρεις νεκρούς. Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί. Η βία και η τρομοκρατία, δεν γεννιούνται από μόνες τους. Τις παράγει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Η εξουσία δημιουργεί τους αντιεξουσιαστές και οι ληστές με τα άσπρα, τους ληστές με τα μαύρα.

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

..................Ο Αλέξανδρος, η Μαρία, ο Κώστας, η Σοφία, μαθητές γυμνασίου, συνεχίζουν να με κοιτούν αμίλητοι, με μια σιωπή που κραδαίνει εκκωφαντικά και ζητάει απαντήσεις. Νιώθω πως δεν ψάχνουν για μεσσιανικές λύσεις, οι αυτόκλητοι σωτήρες μας έφεραν άλλωστε σε αυτή την κατάσταση, απλώς προσπαθούν να αποσπάσουν μια κουβέντα που να τους δώσει τη δύναμη να αντέξουν την ανηφοριά. Θυμάμαι τον Τάσο Λειβαδίτη, «…ό,τι κι αν κάνουν, θα νικήσουμε. O κόσμος μας ανήκει. Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί του σπιτιού μας…». Μειώσεις, περικοπές, αίσθημα αδικίας, γεύση πικραμύγδαλου στο στόμα, αλλά την ελπίδα δεν θα τους αφήσω να μου την πάρουν ρε γαμώτο…

ΥΓ. Διαχρονικά αληθινό: www.youtube.com/watch?v=83-U_Yvb1J8

απο το blog : Μarathon




"Σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα"


"Σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία... Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα μέσα από το διάλογο, όχι μέσα από τη βία" Αυτά είπε ο Παπανδρέου πριν λίγες βδομάδες।
Δείτε τι έγινε χτες το βράδυ στο Σύνταγμα με τα ΜΑΤ να διαλύουν βίαια τους διαδηλωτές।






Το βίντεο μιλάει από μόνο του। Στόχος τους όχι μόνο οι διαδηλωτές αλλά και οι φωτορεπόρτερ. Τουλάχιστον 5 φωτορεπόρτερ δέχονται δολοφονικές επιθέσεις από τα ΜΑΤ. Ειδικά ο τύπος που σπρώχνει ο Ματατζης στο 2:00 είναι τυχερός που είναι ακόμη ζωντανός. Λίγα εκατοστά παραδίπλα να έπεφτε, θα είχε χτυπήσει το κεφάλι του στην κολόνα και θα μπορούσε να έχει μείνει στον τόπο!



Κάποιοι εργάζονται "σκληρά" στο γραφείο τύπου της Υπουργού Παιδείας




Σε πρόσφατη συνέντευξή της η υπουργός Παιδείας κ.Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εξάλειψη φαινομένων αποσπάσεων εκπαιδευτικών από τις τάξεις τους που έχουν "μπάρμπα στην Κορώνη".

Διαβάζοντας τα ονόματα των συνεργατών της (13 τον αριθμό!!!) με τα οποία στελέχωσε το γραφείο τύπου, διάβασα και το όνομα του κ. Νίκου Διαμανταρίδη!








Για όσους τυχόν δε γνωρίζουν , ο κ. Διαμανταρίδης είναι αποσπασμένος στο Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία περίπου 10 χρόνια.

Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια απασχολείται σε γνωστό ιδιωτικό κανάλι (MEGA) εκφωνώντας το δελτίο καιρού.

Σαν μάχιμη εκπαιδευτικός με 18 χρόνια προϋπηρεσίας και χωρίς να επιθυμώ να αποσπαστώ σε κανένα υπουργείο, ερωτώ:

Πόσα χρόνια υπηρέτησε ο κ.Διαμανταρίδης στην τάξη του;

Πόσα χρόνια θα παραμείνει αποσπασμένος στο Υπουργείο Παιδείας;

Πώς αποδεικνύεται από την παραπάνω περίπτωση η δέσμευση της υπουργού για διαφάνεια, αντικειμενικότητα και κατάργηση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων;

Για πόσα χρόνια θα μας θεωρούν οι εκάστοτε υπουργοί κορόιδα;


Ο συνεργάτης στο γραφείο τύπου της Υπουργού Παιδείας, κ.Νίκος Διαμανταρίδης, εν ώρα... σκληρής εργασίας φωτογραφίζεται σε χώρο του Υπουργείου ως μοντέλο... και μάλιστα αμείβεται υπερωριακά γι' αυτό!

μεταφορά από επιστολή εκπαιδευτικού

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν.

George Lenis: Για να ΜΗΝ πάθουμε αυτά που έπαθαν οι απλοί άνθρωποι στην Αργεντινή

Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δε γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ.
-Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν. Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Να μην πέσετε στα νύχια τους.


Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.
-Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη και άλλα ναρκωτικά, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι. δεν είδα μάνες να πουλάνε τα παιδιά τους όπως γίνεται στο LA. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν. Όσα δεν πήραν οι τράπεζες, τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλα τα ΜΜ”Ε” διατυμπάνιζαν την ανάγκη της “βοήθειας”. Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!


-Back Home, είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά.
Είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε.
Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!
Οι τηλεοράσεις όπως μου έλεγαν, έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.
Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.
Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν ούτε looters (πλιατσικολόγοι). Ακόμα και μεσήλικες σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους.

http://www.andrewkaufman.net/argentina/AGCommunistas.jpg

-Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.
Αυτές οι γυναίκες όμως. Ποτέ δεν θα ξεχάσω. Αυτό θα με στοιχειώνει πάντα. Οι γυναίκες με τα παιδιά στα χέρια.

Ο ρόλος που έπαιξαν όμως αυτές οι γυναίκες. Ποιός να το περίμενε. Προστάτεψαν τα παιδιά τους και τη χώρα τους. Αν μπορούμε να πούμε ότι έγινε επανάσταση στην Αργεντινή, τότε ήταν η μόνη γυναικεία επανάσταση στους αιώνες.

…το ξέσπασμα της κρίσης και η λύση που ήλθε από τον ίδιο τον λαό.

Στο πρώτο μέρος είδαμε το ξέσπασμα. Τα μέτρα της κυβέρνησης με τις περιβόητες ενέργειες για μείωση του ελλείματος. Αυτή η μείωση του ελλείματος που πάλι είχε καλλιεργηθεί ως αυτοσκοπός και βασική προϋπόθεση για την βοήθεια του ΔΝΤ. Βλέπετε, το “swap” του ΔΝΤ είναι οι κρυφοί όροι που επιβάλλονται στην εκάστοτε Εθνική κυβέρνηση προκειμένου να ανοίξουν τις κάνουλες. Αυτοί οι όροι είναι σαφέστατοι και με απλά λόγια επικεντρώνονται στο ότι “Δεν θα γίνεται καμμία ενέργεια, καμμία δαπάνη, δεν θα λαμβάνεται καμμία απόφαση από την Εθνική κυβέρνηση που αφορά την Εθνική οικονομία εάν δεν υπάρχει η έγκριση του ΔΝΤ¨.
Δηλαδή, ο βασικός όρος “συνεργασίας” με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι η Εκχώρηση μέρους της Εθνικής Κυριαρχίας. Για όσους ακόμη δεν το έχουν καταλάβει.
Το άλλο σημείο που καλλιεργείται έντεχνα ως αυτοσκοπός, είναι η εξυπηρέτηση μόνο των υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες και όχι των εσωτερικών υποχρεώσεων του κράτους. Προηγούνται δηλαδή οι διεθνείς δανειστές που έχουν δανείσει με επαχθείς όρους έναντι των ντόπιων πιστωτών, ήτοι των πολιτών που καλούνται όχι μόνο να απεμπολήσουν τις απαιτήσεις τους αλλά να σηκώσουν και το βάρος της αποπληρωμής των διεθνών τοκογλύφων.
Στην Ελλάδα για παράδειγμα, ό περιβόητος εξωτερικός δανεισμός (300 δις Ευρώ)που αναμασούν συνεχώς οι διάφοροι “αναλυτές”, είναι μόλις ένα μικρό μέρος επί του συνόλου των Τριών Τρις που οφείλει συνολικά το κράτος, με κύριους πιστωτές βέβαια, τους Έλληνες πολίτες. Πολιτες μάλιστα που τροφοδοτούν το σύστημα επί δεκαετίες με ελάχιστο κόστος. Αναλογιστείτε ότι το κράτος (και επαγωγικά οι τράπεζες) δανείστηκαν με επιτόκια που φτάνουν το 7%. Εσείς τι επιτόκιο παίρνετε για τις καταθέσεις σας; (Σε επόμενο άρθρο οι ραγδαίες εξελίξεις στις Ελληνικές τράπεζες).
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Αργεντινή. Μετά την πρώτη ομοβροντία μέτρων, οι μορφές αντίδρασης εξακολουθούσαν να περνούν από τα κανάλια κομματικών μηχανισμών και ιδεολογικών μονοπωλίων. Οι εκδηλώσεις ήταν απόλυτα ελέγξιμες με περιορισμένη χρήση βίας αφού η πλειοψηφία των πολιτών δεν ήθελε να ταχθεί κάτω από καμια κομματική σημαία ή συνδικάτο (θυμηθείτε την σημερινή απεργία. 2 εκ απεργοί, μόνο 20,000 διαδηλωτές σε διασπασμένες εκδηλώσεις με τους παρακρατικούς μηχανισμούς των προβοκατόρων σε δράση. Τα ΜΜ”Ε” βεβαίως .απεργούσαν!).
Τότε άρχισε ο πραγματικός εφιάλτης. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2001 η κυβέρνηση υπό την πίεση των διεθνών συμβούλων παίρνει την απόφαση να παγώσει τις καταθέσεις των πολιτών σε όλες τις τράπεζες. 70 δις Δολάρια αλλά και υπερδιπλάσιας αξίας κρατικά ομόλογα περιέρχονται στα χέρια της “ικανότατης και λαοπρόβλητης” κυβέρνησης. Είχε προηγηθεί βεβαίως κολοσσιαία εξαγωγή καταθέσεων από κάποιους που ως συνήθως γνώριζαν. Τα ΜΜ”Ε” απέκρυπταν ή δικαιολογούσαν αυτή την τεράστια εκροή προβάλλοντας την “πιθανότητα υψηλής φορολόγησης των καταθέσεων”.
Συντάξεις χάθηκαν. Τα κρατικά ομόλογα δεν είχαν πλέον κανένα αντίκρυσμα (για τους ντόπιους βέβαια). Ακόμα και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα που είχαν μετατραπεί εξαναγκαστικά σε ομόλογα, εξανεμίστηκαν.
Είχαν προηγηθεί κάποιες αποσπασματικές παύσεις λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είτε με “υποχρεωτικές αργίες” είτε με μακροχρόνιες απεργίες.

Οι παρακρατικοί Κόνδορες και η μεγάλη σφαγή.Η εξουσία είχε υποτιμήσει την αγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεντινής. Πίστευε ότι με όλες τις πιέσεις, την προπαγάνδα, τις ελεγχόμενες συγκεντρώσεις ότι θα μπορούσε να ελέγξει και αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μπροστά στην “ληστεία του αιώνα” όπως χαρακτηρίστηκε από ανεξάρτητους διεθνείς αναλυτές.

Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Ο λαός άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, κάθε πόλη ή χωριό ανέμιζαν οι Αργεντίνικες σημαίες ενώ οι κομματικές εξαφανίζονταν. Κάθε μέρα, για πολλές ώρες, ο λαός ήταν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης και τον διωγμό των ξένων επιτηρητών του ΔΝΤ.
Η αστυνομία πλέον ήταν αδύνατον να ελέγξει τις αντιδράσεις. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών ΜΜΕ διακόπηκαν αφού πλέον δεν υπήρχαν κομματικά σημαιάκια για να δείξουν ενώ κάθε επιχείρηση Αμερικανικών συμφερόντων έμπαινε στο στόχαστρο των διαδηλωτών. Εκεί μπήκαν στο παιχνίδι οι παρακρατικοί “Κόνδορες”. Οι Κόνδορες ήταν το δίκτυο της CIA σε όλη την Λατινική Αμερική που είχε στηθεί με το πρόσχημα του “Κομμουνιστικού κινδύνου” στον ψυχρό πόλεμο. Παραγουανοί κυρίως παρακρατικοί συντάχθηκαν με τον μηχανισμό της ΚΥΠ ώστε να αρχίσουν τα χειρουργικά χτυπήματα για να κάμψουν το φρόνημα των διαδηλωτών.
Ακολούθησαν χτυπήματα σε ανοιχτές συγκεντρώσεις (κλασσική ιμπεριαλιστική μέθοδος) ώστε να τρομοκρατήσουν τον λαό για να μην ενισχύει τις κινητοποιήσεις. Δεκάδες οι νεκροί, εκατοντάδες οι τραυματίες.
(για να γίνει το παράδειγμα πιο κατανοητό, σκεφθείτε την υποθετική περίπτωση να γινόντουσαν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση να επιστράτευε Ουτσεκάδες, που είναι εκπαιδευμένοι από την CIA, για να χτυπούν ανοιχτές συγκεντρώσεις με χειροβομβίδες και Καλάσνικοφ, ενώ την ίδια στιγμή η κρατική αστυνομία να συλλαμβάνει Έλληνες διαδηλωτές)
Τα χτυπήματα αυτά αντί να κάμψουν, ενίσχυσαν το φρόνημα των εξεγερμένων πατριωτών αφού μπορεί ο αγώνας για “θεσμικά και οικονομικά αιτήματα” με ιδεοληπτικούς μανδύες να μην αξίζει ανθρώπινες θυσίες, όμως η κινητοποίηση ήδη είχε λάβει διαστάσεις Εθνεγερσίας. Ο λαός πλέον κατέβαινε στους δρόμους για Εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.
Το επιμύθιο της εξέγερσης θα το παραθέσουμε σε άλλο άρθρο, για να κλείσουμε το αφιέρωμα με το σημαντικότερο ίσως κομμάτι: Τον ρόλο της Γυναίκας και τις λύσεις που έδωσε. Ναι, η γυναίκα στην Αργεντινή καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιβίωσης και εξόδου της χώρας από αυτόν τον εφιάλτη.

Η Γυναίκα που έσωσε την Αργεντινή – οι λύσεις.Η Γυναίκα της Αργεντινής στάθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αντίστασης. Από τις μαχητικές πορείες, την επιβίωση των παιδιών, τη στήριξη των συζύγων. Πραγματικές ηρωΐδες που όμως έμελλε να καταλύσουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις δημιουργώντας συνθήκες διαβίωσης με αυτοοργανωμένα συστήματα, μακρυά από την τραπεζική – χρηματοπιστωτική υποτέλεια.

ένα από τα χιλιάδες καταστήματα ανταλλαγής προϊόντων που οργάνωσαν οι γυναίκες της Αργεντινής
Η δράση των γυναικών ξεκίνησε από την περιφέρεια. Οι γυναίκες της υπαίθρου ένιωσαν πρώτες την κρίση όταν είδαν την παραγωγή τους να οδηγείται σε απαξίωση και τους άντρες τους να παραχωρούν τα πολύτιμα αγαθά για ευτελές αντίτιμο.
Οι γυναίκες πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Με ένα αρχέγονο ένστικτο, επέβαλλαν παύση πώλησης της παραγωγής στους μεσάζοντες και άρχισαν να ιδρύουν καταστήματα αντιπραγμάτευσης. Μικρά κέντρα δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων με μία υποδειγματική δομή αποτίμησης βάσει της προσφοράς και ζήτησης των αγαθών. Οι Γυναίκες της Αργεντινής δηλαδή, ανεξαρτητοποιήθηκαν από το χρήμα, πριν την μεγάλη ληστεία που γονάτισε κάθε δραστηριότητα.
Στην περίοδο της μεγάλης ληστείας λοιπόν, η μορφή αυτή επιβίωσης πήρε ραγδαίες διαστάσεις και αποτέλεσε την αιτία της επιτυχίας των κινητοποιήσεων. Πίσω από τις στάχτες των “μαχών”, οι γυναίκες κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες της οικογενειακής διαβίωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος ή της επαιτείας των κουπονιών. Η “τροφοδοσία” των μαχητών είχε εξασφαλιστεί. Το ίδιο και το φρόνημα. Αντί για επαίτες, οι Αργεντίνοι έγιναν ελευθερωτές και οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές πήραν ένα γερό μάθημα, όταν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα με Αμερικανικά ελικόπτερα (σε επόμενο άρθρο).
Οι γυναίκες της Αργεντινής επέδειξαν οξυδέρκεια, αλληλεγγύη και ικανότητα αποτελεσματικής αυτοοργάνωσης. Έδειξαν τον δρόμο της επιβίωσης, προστάτευσαν τα παιδιά τους και απορρόφησαν μεγάλο μέρος από τους απελπισμένους των “πόλεων της μιζέριας” που είχαν δημιουργηθεί όπως είδαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη της Αργεντινής έγινε με τους όρους που έθεσαν αυτές οι πρωτεργάτριες του αγώνα σε τέτοιο σημείο, ώστε η εξέγερση της Αργεντινής να χαρακτηριστεί η πρώτη γυναικεία εξέγερση στη σύγχρονη ιστορία. Οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης συνοπτικά:
Επιμύθιο

Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι οι εξελίξεις ήταν αδύνατον να ανατραπούν ακόμα και με έξωθεν στρατιωτική επέμβαση. Ο λαός είχε εκκαθαρίσει τους επίορκους από όλα τα δημόσια αξιώματα και η νέα κυβέρνηση μπορούσε να θέσει η ίδια τους όρους της. Ας τους διαβάσουμε γιατί αποτελούν ένα σημαντικό μάθημα για κάποιους ντόπιους που φλερτάρουν με .γουδιά.
1. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, σταματώντας κάθε πληρωμή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα
2. Η ισοτιμία Πέσο – Δολαρίου “ξεκλειδώθηκε” και ακολούθησε υποτίμηση κατά 75%
3. Η Αργεντινή είχε μάθει πλέον να είναι αυτάρκης. Η κοινωνία βάσισε την επιβίωση της στην ντόπια παραγωγή, το εκτεταμένο μποϋκοτάζ ξένων προϊόντων ήταν πλέον κρατική “εντολή”, το εμπορικό ισοζύγιο ανατράπηκε άρδην.
4. Λόγω της υποτίμησης αλλά και της σκληρής δουλειάς του λαού, η παραγωγή της Αργεντινής έγινε ανταγωνιστικότερη φέροντας έναν ρυθμό ανάπτυξης στα πρότυπα της Ρωσίας του 2000.
5। Τον ρόλο του Πούτιν στην Αργεντινή, ανέλαβε ο ίδιος ο λαός που αποκήρυξε μετά βδελυγμίας τις νουθεσίες του state department για συνέχιση της συνεργασίας με το ΔΝΤ έστω και με ειδικά προνόμια. Δοκιμασμένες λύσεις, η νεκρανάσταση μίας χώρας από έναν λαό που δεν υπόκυψε στον τρόμο και τις απειλές. Μπορούμε;

http://xeri. wordpress. com/2010/ 04/15/imf- argentina- greece/