Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Η πραγματική "γενιά των 592 ευρώ" πρωτοσέλιδο στην Guardian


"Είσαι νέος Ευρωπαίος που αποτυγχάνει να βρει δουλειά, σε μία χώρα που υποφέρει από την χειρότερη οικονομική αναταραχή δεκαετιών. Μετά από μία δύσκολη ημέρα γεμάτη απορρίψεις και αναμονή δίχως απάντηση, τι κάνεις; Στην Ελλάδα λοιπόν, οι επιλογές σου περιορίζονται στο να παρακολουθήσεις μία σειρά, με άλλους Έλληνες, που βιώνουν το ίδιο", αναφέρει αρθρογράφος της Guardian, σκιαγραφώντας την πραγματικότητα και το προφίλ του σύγχρονου νέου Έλληνα.

Ο αρθρογράφος κάνει μάλιστα αναφορά στο τηλεοπτικό σίριαλ "Η γενιά των 592 ευρώ", συγκρίνοντας τους ήρωές του με τους Έλληνες νέους.

Έχοντας συναντήσει το σεναριογράφο της σειράς, Λάμπρο Φισφή, αναφέρεται στη ζοφερή πραγματικότητα της χώρας μας, όπου το 40% των νέων, ηλικίας 16 έως 24 ετών δεν έχει εργασία, τη στιγμή, που στη Βρετανία, το αντίστοιχο ποσοστό αγγίζει το 20%.

"'Ηθελα να γράψω για τη γενιά μου. Και αυτός ήταν ό,τι πιο κοντινό στην πραγματικότητα, χωρίς να δημιουργώ δράμα", δηλώνει ο 28χρονος Φισφής, "εκμυστηρευόμενος" μάλιστα στον αρθρογράφο, ότι αρχικά, ο τίτλος της σειράς ήταν "Η γενιά των 700 ευρώ".

"Μία εβδομάδα όμως πριν βγούμε στον αέρα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη μείωση μισθών και επιδομάτων, με αποτέλεσμα όσοι εργαστήκαμε για το σίριαλ να τρέχουμε, να αλλάξουμε τίτλους και ατάκες. Έγινε μάλιστα και αστείο στο πλατό... ότι ίσως, τον επόμενο μήνα, να ήμασταν η γενιά των 300 ευρώ", λέει χαρακτηριστικά ο σεναριογράφος της σειράς.

"Ταξίδι ζωής" στην ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα

"Η σειρά τελείωσε χωρίς ένα happy end, αλλά με μία αβεβαιότητα. Το σύνολο των ηθοποιών άφησαν την Ελλάδα είτε για την Αγγλία είτε για την Κύπρο ή κάνοντας ένα ταξίδι στον κόσμο. Τα ΜΜΕ συχνά φουσκώνουν την πραγματικότητα, αλλά ο σκηνοθέτης έκανε το αντίθετο, μακιγιάρισε την πραγματικότητα", σχολιάζει ο αρθρογράφος και καταθέτει τη δική του εμπειρία:

"Επισκεπτόμενος τα Εξάρχεια, μία αθηναϊκή εκδοχή του Camden Town του Λονδίνου, είναι ξεκάθαρο ότι ο σκηνοθέτης έχει δίκιο: Στον επάνω όροφο ενός μπαρ, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία, βρέθηκα με τέσσερις νέους άντρες της μεσαίας τάξης, όλοι με πτυχία από κορυφαία πανεπιστήμια, όλοι με καλά αγγλικά και όλοι να παλεύουν να βγάλουν τις ζωές έξω από τη μιζέρια.

Σε χειρότερη θέση όλων είναι ο Δημήτρης: ένας νέος 27 ετών, με μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων. Τους τελευταίους τρεις μήνες δουλεύει, έξι ώρες την ημέρα, σε ένα τηλεφωνικό κέντρο προσπαθώντας να πείσει τους πελάτες να προμηθευτούν το προϊόν, σε μία δουλειά που θέλει 3 ώρες για να πάει και να έρθει από το σπίτι του".

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στη συνέχεια, στο μεγάλο αριθμό αποφοίτων της Ελλάδας.

"Η Ελλάδα έχει καιρό που έστειλε το εργατικό της δυναμικό στο εξωτερικό. Τώρα σε μία τάση που έχει επιδεινωθεί από την κρίση, εξάγει τα μυαλά της" σχολιάζει.

Έχοντας συναντηθεί και συνομιλήσει με αρκετούς νέους Έλληνες, κατά την παραμονή του στη χώρα μας, ο αρθρογράφος της Guardian, έκανε μία "βόλτα" και από το Σύνταγμα, όπου συνάντησε "Αγανακτισμένους" πολίτες.

Αυτό που τον εξέπληξε, ήταν ότι η πλειοψηφία των διαδηλωτών ήταν άτομα με πτυχία και μεταπτυχιακά σε πολύ καλά πανεπιστήμια.

Αυτό που κρατάει μάλιστα από τη συνάντησή του με τους "Αγανακτισμένους", είναι το σύνθημά τους...

"Δε θέλουμε να παίρνονται αποφάσεις για μας, χωρίς εμάς", υπογραμμίζουν, σημειώνοντας πως αυτό που τους ενώνει, είναι η αίσθηση ότι "κλειδώνονται έξω από τις ίδιες τις ζωές τους".

"Είναι μερικά από τα σπουδαιότερα μυαλά της γενιάς μου, όμως δουλεύουν σε βενζινάδικα ή καφετέριες", του λέει ο Δημήτρης, από το μπαρ στα Εξάρχεια, που τον συντροφεύει στο "ταξίδι ζωής" στην ελληνική πραγματικότητα, για να καταλήξει να ορκιστεί, πως θα κάνει τα πάντα, για να την αλλάξει.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

E,καλά πες στον δημοσιογράφο να μηνύσει στον Δημήτρη από τα Εξάρχεια, το μήνυμα της Αλέκας:

[..] Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι το εξής: Ο ελληνικός λαός, οι λαοί της Ευρώπης και γιατί όχι οι λαοί όλου του κόσμου, θα κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια ή με μια απλή διαμαρτυρία ή με τυφλά ξεσπάσματα και θα παρακολουθούν τους ιμπεριαλιστές να τσακώνονται μεταξύ τους - συμφιλιωμένοι βεβαίως εναντίον των λαών - για το πώς θα διαχειριστούν την κρίση; Θα κάνουν δικό τους σύνθημα οι λαοί τη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας και ιδιαίτερα του καπιταλιστικού πολιτικού συστήματος ή χειραφετημένοι και ριζικά αντίθετοι από το αστικό πολιτικό σύστημα θα αξιοποιήσουν τις τρύπες και τις αδυναμίες που έχει αυτό προκειμένου να κάνουν μια μεγάλη επέλαση και να υλοποιήσουν αυτό που η ζωή απαιτεί: Η δεύτερη δεκαετία και η τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα να γίνουν δεκαετίες κοινωνικών εξεγέρσεων, κοινωνικών επαναστάσεων. Όχι τυφλά ξεσπάσματα. Οι λαοί καλούνται και ο ελληνικός λαός βεβαίως που εμείς εδώ έχουμε ευθύνη, να επιδείξει την υπέρτατη αντοχή, τη διάθεση για θυσία που αυτά όμως θα βρίσκονται πάνω στη λεωφόρο που οδηγεί στην εργατική, στη λαϊκή εξουσία[..]...............................

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011 Ριζοσπαστης

http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=7/8/2011&id=13632&pageNo=17&direction=1
Άρα μπορεί τα επόμενα 20 χρόνια, 27δεν είπαμε άρα 27+20= 47. Στα 47 του δηλαδή, μπορεί να ελπίζει σε έναν κόσμο σοσιαλιστικό!
47 !
Αν επιζήσει βέβαια από την "υπέρτατη αντοχή και τις θυσίες που θα πρέπει στο μεταξύ να επιδείξει".

"ΧΑΡΧΟΥΔΑ"